Alweer jeugdsentiment.
Na mijn laatste varkenavontuur zocht ik weer een nieuwe klus. Een mens moet toch wat om handen hebben in deze zware tijden.
Diny kwam toen met een oude foto op de proppen, een foto van haar zelf en haar oudste broer Wim.
"Maak dit maar eens na" zo daagde ze me uit!
Wim, die in het weekend thuiskwam van zijn militaire dienst, was zo blij en vrolijk dat hij zijn kleine zusje Dinie even heel hoog liet leven. Ze vond het heel griezelig maar toch wel leuk, aan haar gezicht te zien.
Diny zal daar een jaar of 13 zijn geweest
Ik ga natuurlijk geen enkele uitdaging uit de weg en dus ben ik welgemoed weer aan het tekenen, zagen, beitelen en snijden geslagen. En in grote lijnen is het best wel weer gelukt, al zeg ik het zelf. Niet dat de gezichten nu zo duidelijk herkenbaar zijn, je moet ook iet alles willen kunnen. Toch?
Reacties
Een reactie posten